جابجایی سایر دندان ها
جابجایی سایر دندان ها زمانی که یک یا چند دندان خود را از دست می دهید و جای آنها در دهان شما خالی می ماند یکی از عوارض جانبی بلند مدت کشیدن دندان است. جای خالی دندان موجب می شود؛ دندانهای مجاور پشتیبانی و حمایت آن دندان را از دست بدهند و به این ترتیب به تدریج شروع به کج شدن، جابجا شدن و حتی افتادن کنند.
عفونت لثه
جای خالی دندان می تواند موجب عفونت لثه شود چون این جای خالی، مکان مناسبی برای گیر انداختن باکتری و رشد کردن آن است. عفونت لثه در نهایت می تواند منجر به از دست دادن سایر دندانها شود.
تراز نبودن دندان ها
ددندانهایر صورت جایگزین نکردن دندان از دست رفته، دندانهای آسیا از عقب شروع به جلو آمدن می کنند چون جای خالی دندان نمی تواند از آنها پشتیبانی کند. به این ترتیب گاز زدن و جویدن غذا ها با دندان های کرسی نیز دچار مشکل می شود و در نتیجه دندان ها از تراز خود خارج شده و حتی ممکن است منجر به از دست دادن تعداد بیشتری از دندانها شوند.
تغییر ساختار چهره
هرچه تعداد بیشتری از دندانها را کشیده باشید؛ ساختار دهان شما نیز سریعتر تغییر می‌کند و چهره شما چروکیده شده و فرم لبها نیز از حالت طبیعی خود خارج شده و به سمت لثه ها کشیده می شود. اما هنوز هم عوارض جانبی از دست دادن دندان تمام نشده است .
عوارض جانبی بلند مدتی که کمتر به آنها توجه می شود:
شاید برخی از عوارض جایگزین نکردن دندان به چشم نیایند در حالی که بسیار جدی تر از عوارض جانبی ظاهری از دست دادن دندان هستند:
تحلیل رفتن استخوان فک: وجود ریشه درون استخوان موجب می‌شود تا تراکم استخوان در حد طبیعی باقی بماند و زمانی که دندان کشیده می‌شود، پس از گذشت مدتی استخوان متراکم می‌شود و تحلیل می‌رود. ریشه دندان سبب تقویت استخوان اطراف دندان می‌شود و با کشیده شدن دندان پهنای استخوان کاهش می‌یابد. این اتفاق ممکن است از اولین سالی که از کشیده شدن دندان گذشته است رخ دهد و با گذشت زمان استخوان متراکم‌تر خواهد شد. کاهش پهنای استخوان و تحلیل رفتن آن عوارضی را برای فرد به همراه خواهد داشت که عبارتند از:
- تغییر چهره و چروک شدن صورت: با تحلیل رفتن استخوان فک لبها به سمت لثه‌ها جمع می‌شوند و پوست صورت در قسمت چانه و دهان چروک می‌شود. گونه‌ها نیز بیشتر از قبل نمایان می‌شوند و صورت فرد بسیار پیرتر از سن حقیقی فرد به نظر خواهد رسید. دندانها از استخوان فک حمایت می‌کنند و استخوان فک نیز ساختار چهره را زیبا نگه می‌دارد، بنابراین از دست دادن دندانها در نهایت بر روی چهره شما تاثیر منفی خواهد داشت.
- عدم موفقیت کاشت ایمپلنت: با تحلیل رفتن استخوان فک و کاهش پهنا و ارتفاع استخوان در قسمت دندان از دست رفته، امکان کاشت ایمپلنت وجود نخواهد داشت. جایگزین کردن دندان در قسمتی که استخوان کافی برای نگه داشتن پایه ایمپلنت را نداشته باشد بسیار سخت خواهد بود، اما در بهترین دندانپزشکی در تهران با انجام عمل پیوند استخوان، در قسمت مورد نظر تراکم کافی برای قرار دادن دندان ایمپلنت فراهم می‌گردد و قسمت تحلیل رفته در استخوان فک به مقدار مورد نیاز تقویت می‌شود تا به پهنا و ارتفاع استانداردی برسد که بتوان ایمپلنت را بر روی آن قرار داد.
- دندان درد و سر درد مزمن: تحلیل رفتن استخوان و حرکت دندانها به سمت یکدیگر موجب می‌شود تا دندانها از جای خود خارج شوند و بر روی یکدیگر فشار وارد کنند. معمولا در نواحی که دندان کشیده شده است به دلیل وجود فضای خالی، ریشه دندانها به سمت خالی موجود در استخوان فک حرکت می‌کنند و گاهی ممکن است دندان مجاور به سمت فضای خالی موجود کج شود و ریشه آن به ریشه دندان مجاور فشار وارد کند. در این حالت فرد همیشه درد مزمن را در دندانهای خود حس می‌کند و برخی از افراد نیز دچار سر درد می‌شوند. سر درد‌های مزمن در افرادی که میگرن دارند موجب بیشتر خواهد بود و ممکن است تا ساعت‌ها و گاها تا روزها ادامه داشته باشد. در برخی از افراد نیز این فشار موجود بر روی دندان موجب گردن درد یا کمر درد می‌شود.
- ایجاد مشکل در زمان غذا خوردن: از دست دادن دندان و جایگزین نکردن آنها علاوه بر اینکه برای لثه و استخوان فک مشکلاتی ایجاد می‌کند، اثرات نامطلوبی بر سلامت فرد نیز خواهد داشت. فردی که دندانهای زیادی را از دست داده است قادر نخواهد بود به راحتی غذا را بجود و به همین دلیل بدن وی با کمبود فیبر و انواع ویتامین مواجه می‌شود. منابع غنی فیبر و ویتامین میوه و سبزیجات هستند و خوردن آنها برای فردی که دندان کافی ندارد دشوار خواهد بود. بنابراین مشکلات و بیماری‌های متعددی بر اثر کمبود مواد مورد نیاز بدن برای فرد ایجاد خواهد شد.
- از دست رفتن اعتماد به نفس و مشکلات روحی و روانی: فردی که دندانهای خود را از دست داده است و یا به علت عدم وجود دندان کافی ظاهر صورت وی تغییر کرده است از حضور در جمع شرم خواهد داشت و یا از صحبت کردن در حضور افراد دیگر اجتناب می‌کند. بدین ترتیب روحیه فرد ضعیف می‌شود و ممکن است مشکلات روحی و روانی برای وی بوجود آید. در این حالت زندگی اجتماعی و کاری فرد تحت تاثیر قرار می‌گیرد و وی ترجیح می‌دهد کمتر در میان جمع حضور داشته باشد.
سن مناسب برای ایمپلنت کردن دندان چیست؟
بسیاری از افراد دارای دندانهای دائمی هستند که رشد نمی‌کنند و فضایی را باقی می‌گذارند که دندان باید در آن باشد. شایع ترین دندان های از دست رفته، دندان عقل هستند. بعد از آن، متداول ترین دندان های از دست رفته مادرزادی، لترال فوقانی، درست در کنار سانترال ها است. زمانی که این دندان ها از بین می روند، معمولاً یک نگرانی بزرگ افراد، از بین رفتن زیبایی صورت و دندان هایشان است. والدین این بیماران معمولاً می خواهند بدانند سن مناسب برای ایمپلنت کردن دندان، چه سنی خواهد بود. سن 18 سالگی رایج ترین پاسخ است، اما ممکن است مشکلاتی را در برای فرد ایجاد کند.
بهترین سن برای کاشت ایمپلنت
تفکر سنتی این است که ایمپلنت‌ها را می‌توان به محض کامل شدن رشد و نمو دندان های دائمی، که سن 16 سالگی برای زنان و 18 سالگی برای مردان است، در استخوان فک قرار داد. همچنین، اکثر دندانپزشکان در دانشکده دندانپزشکی یاد گرفتند که تا 18 سالگی بیمار نباید روکش بگذارد، بنابراین به بسیاری از بیماران گفته می شود که 18 سالگی بهترین سن برای کاشت ایمپلنت است. با این حال، استخوان‌های فک رشد می‌کنند و دندانها در طول زندگی فرد حرکت می‌کنند. توجه به این نکته مهم است که ایمپلنت ها با بقیه دندان ها و استخوان در فک مهاجرت نمی کنند. آنها در جای خود جوش می خوردند. دندان های خلفی معمولاً به صورت افقی به سمت جلوی دهان حرکت می کنند. با جابجایی دندانهای طبیعی، بسیاری از روکش‌های ایمپلنت خلفی در دو طرف فضا ایجاد می‌کنند. این موضوع می تواند کمی آزاردهنده باشد، اما بسیاری از بیماران حتی از وقوع آن آگاه نیستند. با این حال، دندان ها و استخوان های قدامی بالایی معمولاً به صورت عمودی، پایین و دور از بینی حرکت می کنند. تاج ایمپلنتی که جایگزین یکی از این دندانها می‌شود، زمانی که دندانهای اطراف و استخوان به سمت پایین حرکت کنند، کوتاه به نظر می‌رسد. وقتی این اتفاق می افتد، بیمار سریعا متوجه آن می شود. ایمپلنت های قدامی به تدریج در طول زندگی بزرگسالی مانند دندان های طبیعی، آسیب می بینند و هیچ کاری نمی توان در مورد آن انجام داد. با این حال، سرعت آسیب دیدن آن ها با سن افراد متفاوت است.
مطالعه ای نشان داده است که میزان این اتفاق قبل از 30 سالگی تقریباً چهار برابر بیشتر است. پس از 30 سالگی، به نظر می رسد که تاج ایمپلنت تنها در 0.27 درصد طول خود هر سال کوتاه تر می شود، که چندان قابل توجه نیست. مطالعه دیگری نشان داده است که تفاوت ارتفاع دندان و استخوان پس از 30 سالگی ناچیز است، همانطور که با چنین سرعت کمی از ایمپلنت انتظار می رود. نکته دیگری که باید در نظر گرفت این است که برخی از افراد در دهه 20 سالگی رشد استخوان فک بیشتری نسبت به دیگران دارند. آنهایی که بیشتر رشد می کنند، صورت های بلند و باریکی دارند. نشان داده شده است که افراد دارای صورت باریک به طور متوسط 5 میلی متر حرکت عمودی دندان در سنین 15 تا 25 سال دارند. فردی با این الگوی رشد که ایمپلنت در 18 سالگی گذاشته شده است ممکن است تا سن 25 سالگی ایمپلنتی بسیار کوتاهتر از دندان های اطراف داشته باشد.
بنابراین سن مناسب برای ایمپلنت چه زمانی است؟
بستگی به بیمار دارد، اما بسیاری از افراد باید سعی کنند از گذاشتن ایمپلنت های قدامی در سن 18 سالگی خودداری کنند. این مطالعات نشان می دهد که برای برخی از افراد، اگر بیمار تا سن 25 یا 30 سالگی صبر کند، بهترین زیبایی طولانی مدت به دست می آورد.